'Zonder elkaar lukt het niet'
- 29 december 2021
- Interview
- V&VN Algemeen
Hoe ziet de samenwerking tussen verzorgenden IG en verpleegkundigen er in de dagelijkse praktijk uit? Drie duo’s vertellen in V&VN Magazine over wat er goed gaat én wat beter kan. Deze week lees je over verzorgende IG Mairah Pansa (53, links op de foto) en verpleegkundig specialist Simone Ran (38). Ze werken in Nieuw Vredeveld (Amstelveen), een woonvoorziening voor mensen met dementie. “Zonder elkaar lukt het niet.”
Simone: “Ik kan in mijn werk niet zonder een EVV’er (Eerst Verantwoordelijk Verzorgende, red.) als Mairah. Zij kent de bewoners in het verpleeghuis veel beter dan ik, zij is voor mij een extra paar ogen en oren. Ik ben regiebehandelaar van de bewoners en houd me veelal bezig met de medische kant; regel de medicatie, loop visite en kom kijken als er bijzonderheden zijn. Mariah houdt zich als EVV’er bezig met de zorg en het welzijn van de bewoners. Zij houdt onder meer de eet- en slaappatronen in de gaten en trekt aan de bel als een bewoner onbegrepen gedrag vertoont.”
Mairah: “Daarnaast ben ik GVP’er, Gespecialiseerd Verzorgende Psychogeriatrie. Ik bekijk hoe het mentaal gezien met de bewoners gaat, of ze nog goed in hun vel zitten. Nou, dat was tijdens de eerste coronagolf heel zwaar. We hebben twee uitbraken op het werk gehad. Heel traumatisch. Mensen moesten op hun kamer blijven en konden niet de aandacht krijgen die ze verdienden. Iedereen werd er heel onrustig van, sommigen weigerden te eten. Er was zelfs een mevrouw die uit het raam wilde springen, gelukkig kon dat niet open. Zij zag het echt niet meer zitten. Toen voelde ik me zo machteloos. Ik gunde dit niemand. Zij is de eerste bewoner die bij ons is gestorven door corona. Ik heb vaak gehuild als ik thuiskwam, maar ook op het werk. Gelukkig geven we elkaar als collega’s veel steun.”
Zonder elkaar kunnen we die drukte niet aan, daarom ben ik blij dat onze samenwerking goed verloopt.
‘Ik vertrouw op haar’
Simone: “Momenteel hebben wij gelukkig geen besmettingen. Wel zijn we continu alert op verschijnselen en testen we zo gauw daar aanleiding voor is. Een paar weken geleden hebben wij onze bewoners de boosterprik gegeven. Ons uitbraakteam heeft wekelijks overleg om snel te kunnen schakelen wanneer het nodig is. Tegelijkertijd blijft de werkdruk hoog. Niet alleen door corona, maar ook doordat mensen steeds langer thuis wonen en daardoor steeds slechter bij ons binnenkomen.”
Mairah: “Zonder elkaar kunnen we die drukte niet aan, daarom ben ik blij dat onze samenwerking goed verloopt. Ik mag altijd binnenkomen bij Simone met mijn vragen en ze is heel geduldig. Ze luistert goed en komt met goede adviezen. Bij een bewoner die onrustig en verward werd, en daarnaast steeds moest plassen, adviseerde ze om die goed te laten drinken.”
Simone: “Die verschijnselen hoeven niet meteen op een blaasontsteking te wijzen. Dan kun je beter eerst andere maatregelen uitproberen, en niet meteen een antibioticakuur starten.”
Er is een groot wederzijds respect.
Mairah: “Goede communicatie is het belangrijkst, dan gaat alles veel vlotter. Er is een groot wederzijds respect.”
Simone: “Ik vertrouw voor honderd procent op Mairahs kennis. Zij is een belangrijk onderdeel van de medische puzzel. Door wat Mairah ziet, bijvoorbeeld aan de huid of de ontlasting, kom ik vaak verder.”
‘Goed idee!’
Mairah: “Ik merk soms wel dat taken uit gemakzucht niet gebeuren, waardoor dingen stroever lopen. Als Simone bijvoorbeeld vraagt om een week lang iemands bloeddruk bij te houden, dan doen sommige collega’s dat niet. Omdat dat dan een lagere prioriteit heeft voor een EVV’er en we handen tekort komen. Maar de verpleegkundig specialist vraagt dat natuurlijk niet zomaar.”
Simone: “Ja, dan loop je vast. Ik zou het fijn vinden als er een integraal zorgplan voor elke bewoner zou komen. Eén plan waar alle disciplines in werken, van de fysiotherapeut tot de verpleegkundig specialist. Zo kunnen we makkelijk aan elkaars doelen werken en een beter totaalbeeld krijgen.”
Mairah: “Dat zou een goed idee zijn. We moeten op elkaar blijven vertrouwen en daardoor kunnen we elkaar goed helpen. Dan kun je verder.”
Simone: “Ik zie mijn werk als een gezamenlijk iets. Ik kan het niet alleen. Dat is echt zo, ik heb ook Mairahs deskundigheid nodig. Zodra je dat beseft, komt het goed.”
Bron: V&VN Magazine 5-2021 | Tekst: Jorieke van Noorloos | Beeld: Roos Koole
Word lid en praat mee!
Samen met 105.000 leden maken we ons als beroepsvereniging sterk voor professionalisering van de beroepen verpleegkundige, verzorgende en verpleegkundig specialist. Leden horen, zien en helpen; dat is waar we als V&VN voor staan. Wil jij invloed hebben op hoe jouw beroep zich ontwikkelt? Word lid van V&VN.
