Pauline blogt: Werken met PBM, liefdevol en deskundig

Wijkverpleegkundige Pauline Arts blikt terug op de week waarin ze scholing gaf aan zorgprofessionals werkzaam op locaties waar het coronavirus was uitgebroken. Weken lang hebben ze hier alles op alles gezet om besmetting met het coronavirus te voorkomen. Zowel tijdens werk als privé zijn de zorgprofessionals voorzichtig geweest. Een tijd leek het goed te gaan, tot die eerste cliënt. 

Het is vrijdagavond laat. Net voor mijn nachtdienst gaat de telefoon. Ik word gevraagd of ik maandagochtend verschillende teams kan scholen in het omgaan met persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM). Volkomen onverwacht gaan mijn collega en ik dat weekend aan de slag. Scholing is slechts één onderdeel. Naast omgaan met PBM, zullen ook de risico’s en mogelijkheden op de werkplek in kaart gebracht worden. De komende weken zullen de teams hierbij gecoacht worden.

Die maandag zie ik angst, verdriet en onmacht bij de collega’s. Angst voor hun cliënten, waarmee ze al zo lang verbonden zijn. Maar ook angst zelf besmet te raken, zelf die bron van besmetting te kunnen worden voor cliënten, collega’s en familieleden. Verdriet en onmacht dat het niet gelukt is het virus voor te blijven, maar ook niet langer het werk te kunnen doen op de manier die voor hun cliënten zo belangrijk is, de manier die het beste bij hen past. Waar wonen en welzijn altijd voorop stonden, ligt de nadruk nu op gezondheid en ziekte. De aanraking die zo essentieel is in hun vak, soms zelfs de belangrijkste of enige manier is om contact met hun cliënt te maken, kan ineens risicovol zijn. De zo belangrijke mimiek gaat nu schuil achter een mondmasker en beschermingsbril. Dat doet pijn.

Daarnaast zie ik ook kracht, veerkracht en wilskracht om samen de schouders eronder te zetten. Het vertrouwde en geliefde ‘gewoon’, kan niet. Maar wat dan wel, hoe dan wel? Hoe kunnen PBM gebruikt worden zodat het veilig is voor iedereen? Hoe kan de omgeving voor hun cliënten zo ingericht worden dat dit veilig is? Hoe kan de zorg zo verleend worden dat het virus zich niet verder kan verspreiden en wonen en welzijn niet volledig ondergesneeuwd raken?

De dagen die volgen zijn bijzonder. Het is mooi te zien hoe iedereen kritisch naar het eigen handelen en de werkomgeving kijkt. Alles wat normaal was, wordt afgewogen. Zowel collega’s als coaches signaleren risico’s en stellen kritische vragen. Samen komen ze tot oplossingen. Stuk voor stuk plannen op maat. Stuk voor stuk een mooie balans tussen virologie, passend bij de behoefte van de cliënten en de mogelijkheden en werkwijze van zowel de locatie als de collega’s. Er lijkt meer rust te komen. Een nieuwe balans. Gezondheid en ziekte waar het moet, wonen en welzijn waar het kan. Het werken met PBM is niet makkelijk, maar krijgt een plaats.

Ik kijk terug op een bijzondere week. Ik ben zo blij dat ik een kijkje heb mogen nemen bij mijn collega’s. Dat ik deelgenoot heb mogen zijn van hun twijfels, hun strijd maar vooral van hun kracht. Liefdevol en deskundig.