‘Dankzij het leerwerktraject kan ik nu deze zorgopleiding volgen’

Sezer Aksu (31) vluchtte in 2019 naar Nederland. In zijn vaderland Turkije werkte hij als psycholoog. Die ervaring wilde hij niet helemaal overboord gooien. Tijdens het Leerwerktraject in de Zorg, een programma van Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) voor statushouders, is hij klaargestoomd voor het hbo-v. Met succes, inmiddels werkt de deeltijdstudent als leerling-verpleegkundige bij GGZ Oost Brabant. “Het accent van cliënten maakt het voor mij soms een beetje lastig, maar we komen er altijd uit.”

Toen Sezer met zijn vrouw naar Nederland kwam, wilde hij zo snel mogelijk integreren. “Ik begon met het leren van de Nederlandse taal en onderzocht wat voor werk ik zou kunnen gaan doen. In Turkije was ik psycholoog en daarom zocht ik iets wat daarbij past. Zo ben ik bij de GGZ uitgekomen. Daar ben ik als vrijwilliger begonnen”, vertelt Sezer, die vervolgens eind 2021 als één van de deelnemers van start ging in het eerste Leertraject in de Zorg van de HAN.

“Het traject is bedoeld om statushouders voor te bereiden op een zorgopleiding”, legt hij uit. “We kregen veel Nederlandse les, want voor hbo-v heb je minimaal niveau B2 nodig. Daarnaast leerden we over het Nederlandse zorgsysteem en communicatievaardigheden, zoals gesprekstechnieken en omgaan met feedback. Maar ook over praktische zaken die bij studeren horen: hoe schrijf je een verslag en waar vind je goede bronnen? Het waren intensieve maanden, maar zonder dit traject had ik nooit aan mijn opleiding kunnen beginnen.”

Op dit moment gaat Sezer één dag in de week naar school. De rest van de week werkt hij als leerling-verpleegkundige bij GGZ Oost Brabant, de plek waar hij een paar jaar geleden als vrijwilliger begon. “In Turkije werkte ik vooral met jongeren en hier werk ik met ouderen, maar toch kan ik mijn ervaring goed gebruiken. Zo herken ik bepaalde signalen die bijvoorbeeld bij een angststoornis horen en pas ik mijn gedrag daarop aan: langzaam praten, afstand houden.”

Behalve ADL-taken, voert hij ook gesprekken met cliënten. “Of ik uiteindelijk psycholoog wil worden? Nee, daarvoor moet je de taal ontzettend goed beheersen. Dat zal nog jaren duren. Voor nu red ik me goed in het Nederlands. En als ik iets niet begrijp, vraag ik het nog een keer. Soms praten ouderen onduidelijk of maakt het accent van cliënten het voor mij een beetje lastig. Maar ik leer elke dag en we komen er altijd uit.”